Tektonika uczuć

 „Wszyscy mężczyźni są kłamcy, zmiennicy, fałszywi, paple, obłudnicy, pyszałki lub tchórze, nędzni i zmysłowi; wszystkie kobiety są przewrotne, wyrachowane, próżne, ciekawe i zepsute; świat jest kałużą bez dna, gdzie czołgają się najpotworniejsze płazy, przewalając się w błocie; ale jest na świecie jedna rzecz święta i wzniosła: zespolenie tych dwojga tak szpetnych i ułomnych istot. Kto kocha, często doznaje zawodu, często cierpi i jest nieszczęśliwy, ale kocha; i kiedy znajdzie się na krawędzi grobu, obraca się, aby spojrzeć wstecz, i powiada: »Często cierpiałem, myliłem się niekiedy, ale kochałem. To ja żyłem, a nie sztuczna istota wylęgła z mej pychy i nudy«”.

Alfred de Musset (Tektonika uczuć,  E.E. Schmitt)

Kochać, czerpać z miłości, tęsknić za nią do bólu i płakać szczęśliwie kiedy wraca. Przygarniać wszystkie dobre uczucia, doświadczać najgorszych, godzić się na wszystko i nie pozwalać na nic, stawiać granice i pozwalać je przekraczać. Wszystko to zgodnie z mantrą własnego serca. Większość wbrew temu, co mówi rozum, na przekór wszystkim i wszystkiemu. Jestem panią własnego życia. I pokażę kiedyś język... i powiem, że ŻYŁAM...przecież zawsze będę kogoś kochać :)




Pozdrawiam i buziaki :*